Από Κατερίνα Παπαϊωάννου
«Θέλω να είμαι πάντα μαζί σου… Η αγάπη διώχνει πάντα τον φόβο…»
Μια νύχτα με μελωδίες που άγγιξε τα ποιο ευαίσθητα κομμάτια τις ψυχής μας….Ένας συνετός συνθέτης και ένα αρχαίο κόσμημα μας ταξίδεψαν…
Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που αποπλεύσαμε τον μουσικό συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη….Ο γνωστός συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης στις 9 Σεπτεμβρίου 2011 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού , ερμήνευσε με ιδιαίτερη φροντίδα έργα του , επιδεικνύοντας μια θαυμαστή οικειότητα προς τη γραφή και το στυλ του. Ήταν, θεωρούμε, ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός με ιδιαίτερο μουσικό ενδιαφέρον.….
Εμείς αφεθήκαμε στη μελωδική νοσταλγία, αφουγκραστήκαμε το έντονο πάθος και τη ιδιοσυγκρασία του συνθέτη ,το χτύπο του ρυθμού, λικνιστήκαμε νοερά στην αρμονική έξαψη του βιολιού ,φανταστήκαμε νοσταλγικά άλλες εποχές και ταξιδέψαμε παρέα με την εγγενή μελαγχολική διάθεση των κομματιών στην εποχή του Μεγ.Αλέξανδρου.
Καθεμιά από τις δημιουργίες που ακούσαμε είχε τα δικά της ιδιαίτερα και διακριτά χαρακτηριστικά, που ζωγραφίζονταν απλά πάνω στον ίδιο καμβά. Τα μουσικά όργανα ξεχωριστές φιγούρες σε μία ελκυστική γκραβούρα χρωμάτων κάτω από τα πέτρινα τοίχοι του Ωδείου Ηρώδου Αττικού …, που δεν μπορούσαν να μην αγγίξουν ,με τρόπο τις καρδιές των ακροατών…..
Απολαύσαμε καινούργιες μελωδίες και ενορχηστρώσεις, με τον ίδιο περισσότερο να «ακουμπάει» στις κιθάρες του, την Ιροντίνα, τραγουδίστρια στις «Νύφες», να γίνεται όχημα για τις καινούργιες και αγαπημένες τραγουδιστικές μελωδίες του, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη να ηγείται με το δυνατό βιολί του της 12μελούς καινούργιας ορχήστρας εγχόρδων, τον Τσίκο στα τύμπανα και τον Στέφανο Λαρεντζάκη στα κρουστά, χρόνια τώρα ακούραστους μαχητές στους «υπόγειους» αλλά και τόσο ιδιόρρυθμους ρυθμούς του συνθέτη, τον Νίκο Χατζόπουλο στο κοντραμπάσσο, να γεφυρώνει υπεύθυνα ρυθμό και μελωδία, και τον Δημήτρη Γιαννακάκη να αγκαλιάζει με τα πλήκτρα και τους ήχους του όλο αυτό το νέο μουσικό - ενορχηστρωτικό αξιοζήλευτο οικοδόμημα.
Σε αναμονή λοιπόν πολλών μελλοντικών απολαύσεων….
