Γράφει
η Κατερίνα Παπαιωάννου
«Όταν
ήμουν μικρή μου άρεσε να κάνω παραστάσεις με θέατρο σκιών και μαριονέτες.Όταν η
παράσταση δεν άρεσε στους φίλους μου, γιατί αυτό ήταν το κοινό μου , πολλές
φορές μου τις καταστρέφανε χωρίς όμως να πειράζουνε εμένα...Έκλεγα για λίγο
αλλά η μαμά μου πάντα μου έπερνε άλλες......έτσι πάντα είχα
καινούριες..................»
«Άλλες
πάλι φορές αναζητούσα το τσίρκο που ερχόταν κάθε Φθινόπωρο στα μέρη μας και με
ευλάβια παρακολουθούσα τις παραστάσεις και πάντα περισσότερες από μια...Εκείνες
οι κωλοτούμπες δεν είχαν τέλος και οι ακροβάτες περίφιμοι ...όλοι σε τεντομένο
σκηνί ισοροπούσαν και εμείς γεμάτοι έκπληξη τους κοιτούσαμε. Νιώθαμε μεγάλη
απογοήτευση όταν κάποιος έχανε την
ισοροπία του και έπεφτε στο κενό!!!»
Αυτά
ήταν τα παιχνίδια που μάθαμε από πιστιρίκια να χρησιμοποιούμε με σκοπό την
διασκέδαση μας!! Ίσως τα παιδικά μας βιώματα και αυτά που κουβαλάμε από τις
οικογένειες μας να μην διαφέρουν κατά πολύ από την πραγματικότητα που ζούμε σαν
μεγάλοι είτε αυτό είναι η καθημερινότητα μας , η και κάτι περισσότερο!!! Πολλές
φορές με αυτό τον τρόπο λειτουργούμε και στην
ζωή μας ως ενήλικες απλά επιλέγουμε το τι θέλουμε να είμαστε θεατές,
ακροβάτες , μαριονέτες η το παιδάκι που
κινεί τα νήματα στο θέατρο Σκιών.
Σήμερα
αν κοιτάξουμε γύρω μας καλά ζούμε και πάλι την παιδικότητα μας και
παρακολουθούμε και παραστάσεις όχι βέβαια κάθε Φθινόπωρο αλλά όλο το χρόνο με
χώρους , με αμείωτο ενδιαφέρον...
ΘΕΑΤΡΟ
ΣΚΙΩΝ ΓΙΑ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ,ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΟ.ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΚΙΩΔΕΙΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΙΡΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Βέβαια
το θέατρο Σκιών είναι πάντα εκείνο που λατρεύω όσο για τις κωλοτούμπες δεν
χρειάζεται τώρα ποιά να τις απολαμβάνω μόνο στο τσίρκο!!!!!!
